Portugal, 1 augustus 2008 – 25 oktober 2017
Fred kwam in 2011 samen met zijn broertje en zusjes in het Guadi asiel in de Algarve van Portugal terecht. Ze waren toen nog maar 3 jaar oud. De 4 waren ontzettend onzeker en bang. In de ren waar ze in geplaatst werden stond een caravan die als hun nieuwe hondenhuis moest dienen, maar het viertal maakte er ook een schuilplaats van. Steeds als iemand van de medewerkers ook maar een poging deed om ze te benaderen verscholen ze zich onder de caravan in de hoop dat ze zich op die manier onzichtbaar konden maken voor “de enge mensenwereld”. Zo ging dat jaren door zonder enige verbetering, ze hadden zelfs als bijnaam de 4 spoken gekregen. In de zomer van 2016 werden de 4 van verblijf verwisseld, want de gezondheid van de vier broers en zussen kwam in gevaar vanwege het extreem aantal teken wat ze bij zich droegen. In het nieuwe verblijf was verstoppen niet meer mogelijk, en, ondanks dat ze nog een lange weg te gaan hadden, kropen de 4 beetje bij beetje uit hun schulp. Één van Fred zijn zusjes werd geadopteerd, Fred wachtte nog steeds op zijn familie, op diegene die hem, een klein bang kereltje, een kans wilde geven op een nieuw bestaan. Eind oktober verzwakte Fred plots, hij wilde niet meer eten en kon amper op zijn pootjes staan. Vrijwilligers namen Fred mee naar huis toe om hem de verzorging te kunnen geven die hij op dat moment meer dan ooit tevoren nodig had. Fred werd mee naar de dierenarts genomen waar hij overal op getest werd en al de medische zorg kreeg die hij nodig had. Hij had bloedarmoede, van andere testen werd nog op de uitslag gewacht. Op de vroege ochtend van 25 oktober blies Fred zijn laatste adem uit. Rustig liggend in zijn mandje is hij heen gegaan. Fred heeft nog heel even mogen ervaren wat het betekent om bij een familie te horen, een dak boven zijn hoofd te hebben en een warm mandje om in te slapen. Rust zacht lieve Fred.
