Lieve Britta
Daar stond je dan, 7 mei 2009, midden in de nacht op Schiphol. We hadden je nog nooit eerder in het echt gezien, en toch was je vanaf dat moment onze hond. Een beetje onwennig, want jij kende ons niet en wij kenden jou niet, en toch was het goed. Als ik toen alvast een vooruitblik had kunnen krijgen van hoe onvoorstelbaar veel moois jij in ons leven zou gaan brengen had ik je vastgepakt en nooit meer losgelaten. Nu, tien jaar later, is die vooruitblik een terugblik geworden. En het gevoel is onveranderd, en toch zo anders. Kon ik je nog maar vastpakken en nooit meer loslaten. Wat mis ik je lieve Britta.
Jij was de meest sensitieve, emotioneel intelligente en gulle hond die ik ooit heb gekend. Wat een voorrecht om jou in ons leven te hebben. Jouw eerste jaar is niet makkelijk geweest. En toch ben je naar mensen toe altijd vriendelijk, bescheiden, zorgzaam geweest. Jij vroeg niet, jij gaf. Zo zag ik het altijd. Je had zelfs de gave om mensen met angst voor honden toch zo ver te krijgen dat ze een beetje smolten, en jou zelfs durfden te aaien. Zo was jij.
Je hebt de kinderen zien komen en ze onder je hoede genomen alsof het je eigen familie was. Je was altijd in de buurt, verloor ze nooit uit het oog. Wat een liefde was er tussen jullie. Wat een dankbaarheid voel ik dat jij in hun leven was. Wat een leegte nu dat niet meer zo is.
Je werd plotseling ziek, iets wat we helemaal niet aan zagen komen. Je was nog zo fit voor je leeftijd, dachten we. Je had een zieke lever die nauwelijks nog functioneerde. Nog een paar dagen hebben we geprobeerd je wat op te laten knappen met medicatie, maar je was gewoon veel te ziek. Het enige juiste was je laten gaan. Maar ook het allermoeilijkste!
Nu, bijna twee maanden later, is het gemis enorm. Het huis is leeg en stil zonder jou. Wat missen we je lieve Britta.
Elke dag kijk ik even terug, en denk ik aan alle mooie momenten die we met jou hebben gehad. En ja, heel voorzichtig kijk ik ook vooruit. Dan denk ik aan het moment waarop wij elkaar hopelijk weer zullen ontmoeten en dat ik je dan vastpak…en nooit meer loslaat.
Bedankt voor alles lieve Britta, voor altijd in ons hart.
