Reina,
11 december 2010 kwam jij in mijn leven, wat een geschenk. (geschatte geboortedatum 15 september 2008)
Gevonden op een parkeerplaats in Zuid Spanje, onder het ongedierte en je vacht helemaal in de klit, er zat niets anders op dan je te scheren.
En wat was je bang,,,, je werd ik het puppy hok geplaatst omdat het niet ging bij de volwassen honden, maar die kleine druktemakers waren het ook niet voor je.
Ik viel meteen voor je, dat koppie, die ogen, die tekst.
Eindelijk daar was je dan, op zaterdag 11 december 2010. Vies van de reis en bang.
Door een enorme onoplettendheid ben je de zondag, 12 december, ontsnapt en was je weg, grote paniek. Het hele dorp heeft je gezocht.
Tot overmaat van ramp begon het te sneeuwen, geen Reina. We zijn niet gestopt met zoeken. Ook vrijwilligers van de stichting hebben hun best gedaan.
Toen het wonder, 7 dagen later werd je gevonden in een schuur en kon ik je halen uit het asiel. Het gaf direct je overlevingsdrang en kracht aan.
Mijn kleine lieverd, vanaf dat moment ben je niet meer van mijn zijde geweest. Je was mijn schaduw, overal.
Op schoot in de auto of naast mij hebben we samen veel reizen gemaakt. Vaak terug naar Spanje, waar ik altijd dacht dat je je thuisland herkende.
En blaffen, tegen iedereen, ook Ellie, welke 8 jaar lang je vaste oppas was. Dat blaffen was erg apart.
Begin dit jaar kreeg ik het slechte nieuws, je had het aan je nieren en zou eigenlijk nieuwe nodig hebben, maar ja die waren er niet.
De dierenarts dacht aan een paar maanden, maar nee je bent nog 8 maanden bij me geweest.
Wat heb je je best gedaan en blijkbaar konden we samen niet loslaten. Ik hield je goed in de gaten en had steeds overleg met de dierenarts. Want 1 ding was belangrijk, dat jij niet zou lijden.
Woensdag 22 augustus wilde je niet meer eten, dat was het teken. De dag erna was de afspraak met de dierenarts gemaakt dat hij vrijdag zou komen.
Het is niet nodig geweest, van donderdag op vrijdag 24 augustus, ben je om 00.42 rustig naast mij overleden, alsof we het zo hadden afgesproken, ik had je al eerder gezegd dat het goed was als je zou gaan.
Je bent gecremeerd en inmiddels weer thuis, dat vind ik heel fijn.
Maar wat mis ik je en wat is het stil in huis. Het is een troost te weten dat we er alles uitgehaald hebben wat erin zat.
Voor altijd in mijn hart, dag allerliefste Reina
Ik bedank de stichting Dierenhulp zonder grenzen, voor hun goede werk en tomeloze inzet.
Corina Kalis
