Luna (Lola) kwam in december 2005 vanuit Spanje naar Nederland waar ze bij mij geplaatst werd. Een boek zou ik vol kunnen schrijven over onze vriendschap, maar ik zal een poging doen om het in een kort bericht te zetten.
Luna is 17 jaar geworden (2000 geboren). Zij was 12 jaar mijn maatje en ik had haar van Dierenhulp zonder grenzen geadopteerd. Zij was mishandeld en zij liet dan ook niemand toe mn mannen konden haar niet benaderen. Zij liet dan haar grote sterke tanden zien. Ook was er flink met haar gefokt. Alles is geheel goed gekomen! Zij werdt de liefste hond van de wereld. Wilde door iedereen geaaid worden en haalde het gebrek aan liefde dubbel en dwars in. Het laatste jaar was mijn “mensenmaatje” ook haar maatje en accepteerde zij hem geheel als haar “baas”. Luna struinde graag en veel met mij/ons door de bossen. Ook raakte zij zeer gehecht aan de kleinkinderen, die met haar opgroeiden. Voor hen ben ik nog steeds “oma Luna”.
Sinds 3 jaar was Suus, ook een Spaanse dame bij ons. Suus was pas anderhalf toen wij haar kregen en Luna had veel aan Suus. Luna was al enige tijd dementerend en trok zich op aan Suus. Ook werd zij slechtziend en dover. Maar lopen en struinen deed zij tot een week voor haar einde. Carnavalszaterdag begon de ellende, zij viel om en dat bleef zo tot enkele malen per dag. Op aswoensdag liet zij ook haar urine lopen toen zij omgevallen was. Die avond hebben wij afscheid van haar moeten nemen. De laatste dagen kreeg zij alleen nog maar knuffels en alles te eten wat ze lekker vond. Het was hartverscheurend om haar in te laten slapen! Maar de herinneringen zijn mooi en blijvend, zoals zij ook blijvend een grote plaats in ons hart heeft.
Marie-Louise
